جمعه ها از پی هم میگذرن

        آروم و بی سر و صدا

بدون اینکه منو و شماها بفهمیم

        تا اینکه غروب میشه و

یه حسی بهم دست میده

       حس غریبی و دور افتادگی

حس دلتنگی

     حس چشم به راهی

خوب که فکر میکنم تازه یادم میفته که

                 بـــــــــــــــــــــــــــابـــــــــــــــــــــــا ...

بدو بدو میرم در خونه دلمو باز میکنم

        یه یادداشت میبینم

آمدم نبودی ...

                    ببخش این تغافل را پدرم ...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: